تعيش العديد من العائلات في يافا في شقق تتملكها عميدار منذ أكثر من 70 عامًا. الآن وقد ارتفعت أسعار العقارات بشكل كبير،  هذه البيوت باتت مهددة للبيع: يهود أثرياء ، أو جماعات وجمعيات يمينية متطرفة تسعى إلى "تهويد" يافا. السكان المسنين ليس بالإمكان طردهم، لكن الأبناء والأحفاد من الاحتمال أن يجدوا أنفسهم في الشارع .. العيش في هذا النوع من البيوت ليس سهلًا، شركات الإسكان تتجاهل عمدًا هذه الشقق، وتبحث عن أعذار لإساءة معاملة الساكنين، سواء إنهم يهود أو عرب، ونقل الشقق العامة إلى العائلات التي عاشت فيها أجيالاً هو وسيلة جيدة لمنع تكوّن جيل ثالث من الفقراء.

משפחות רבות ביפו גרות כבר מעל 70 שנה בדירות עמידר. כעת, כשמחירי הנדל"ן בשמים, מאיימים למכור בתיהם למרבה במחיר: יהודים עשירים, או עמותות ימין-קיצוני שמבקשות "לייהד" את יפו. הדיירים הקשישים מוגנים מפינוי, אבל נכדיהם כבר מוגדרים כפולשים ועלולים להגיע לרחוב. לגור בדיור ציבורי זה לא קל. החברות המשכנות מזניחות את הדירות, ומחפשות תירוצים להתעמר בדיירים, בין אם הם יהודים או ערבים. העברת דירות ציבוריות למשפחות שחיות בהן כבר דורות היא דרך טובה למנוע דור שלישי לעוני.

هذا غالبًا ما يكون صحيحًا، وهو في يافا هو صحيح بلا جدل، بأن العائلات التي تسكن في شقق عميدار، هم في الواقع أصحاب هذه العقارات، وفي  عام 1948 تم نقل منازلهم إلى ملكية الدولة ، واضطر السكان للانتقال إلى المنطقة المخصصة للمواطنين العرب في المدينة ضمن الحكم العسكري، وأصبحوا مستأجرين في منازل العرب الآخرين الذين أجبروا على الفرار من أهوال الحرب.

זה נכון וצודק תמיד, אבל נכון במיוחד ביפו. כי רבות מהמשפחות שגרות בדירות עמידר היו בעצם בעלי-בתים. ב-1948 הבתים שלהם הועברו לבעלות המדינה, והתושבים אולצו לעבור לשטח המגודר בשלטון צבאי שהקצתה המדינה לערבים בעיר, ולהפוך לשוכרים בבתיהם של ערבים אחרים שנאלצו להימלט מאימת המלחמה.

 اذًا ما العمل الآن؟ אז מה לעשות עכשיו?

ماذا نفعل الآن؟ أولًا يجب  وقف عمليات الإخلاء وإلغاء مزادات بيع الشقق في السوق الحرة. ثانيًا، تخصيص الموارد للإسكان العام في يافا، وضمان تمتع كل من العرب واليهود بها. وثالثًا، نقل شقق عميدار في يافا لسكان هذه الشقق وأولادهم وأحفادهم. بهذه الطريقة ، لن تصبح يافا مدينة لليهود فقط، وستتلقى العائلات التي حكم عليها بالفقر عندما تم تأميم ممتلكاتها تصحيحًا بسيطًا، وستكون قادرة على توفير الحد الأدنى من الأمان لأطفالها.

وقّعوا على العريضة، اسمحوا لسكان المنازل (العمومية) في يافا، أن يصبحوا مُلّاك لهذه المنازل. 

קודם-כל, לעצור את הפינויים ולבטל את המכרזים למכירת הדירות בשוק החופשי. שנית, להקצות משאבים לדיור ציבורי ביפו, ולהבטיח שגם ערבים וגם יהודים ייהנו ממנו. ושלישית, להעביר את דירות עמידר ביפו לבעלות הדיירים המוגנים, ילדיהם ונכדיהם. כך יפו לא תהפוך לעיר ליהודים בלבד, והמשפחות שנידונו לעוני כשרכושן הולאם - יזכו לתיקון קטן, ויוכלו לתת ביטחון מינימלי לילדיהן.

חיתמו על העצומה: תנו לדיירים הציבוריים ביפו להיות בעלי הבית.