משבר הקורונה חשף את הפערים החברתיים-כלכליים הקיימים בחברה, והחריף אותם. הכישלון המוחלט של ‏הממשלה בשנה האחרונה בגיבוש פתרונות ארוכי-טווח ובהענקת רשת-ביטחון כלכלית, מורגש כמעט בכל בית ‏בישראל. כישלון שממשיך מדיניות ממשלתית ארוכת שנים של "הרעבת" השירותים הציבוריים, וסירוב – גם בזמן ‏מגיפה עולמית – להשקיע בשירותים הללו ולשקם אותם.

كشفت أزمة الكورونا الفروق الاجتماعية-اقتصادية الموجودة بالمجتمع، وجعلها تتفاقم. فشل الحكومة التام في إيجاد حلول للمدى الطويل وتوفير شبكة أمان اقتصادية بات ملحوظًا في كل بيت بإسرائيل. فشل يأتي استمرارًا لسياسات حكومية امتدت على مدار سنوات طويلة تقوم "بتجويع" الخدمات العامة، وترفض – حتى بزمن وباء عالمي – الاستثمار بهذه الخدمات وإعادة بنائها.

המשבר הכלכלי, ובתוכו אבטלת הסטודנטים העמוקה, ילוו אותנו עוד זמן רב. מול מציאות זו, יש החלטה אחת ‏שיכולה להשפיע על חייהם של מאות אלפי סטודנטיות וסטודנטים: ביטול שכר הלימוד לשנה הבאה.‏

الأزمة الاقتصادية، وبما في ذلك البطالة العميقة بين الطلاب، سترافقنا لفترة طويلة. أمام هذا الواقع، هناك قرار واحد يمكن أن يؤثر على حياة مئات الآلاف من الطلاب والطالبات الجامعيين: إلغاء القسط الدراسي للعام المقبل.

‏הצטרפו לדרישה לביטול שכר הלימוד במכללות ובאוניברסיטאות הציבוריות לשנת הלימודים האקדמית הבאה ‏‏(2021-2022). חתמו על העצומה! 

انضموا للمطلب بإلغاء القسط الدراسيّ في الكليات والجامعات العامة للعام الدراسي القادم (2021-2022).

לקריאה נוספת لقراءة المزيد:

מתוך כ-800 אלף מובטלים, כמעט 400 אלף מתחת לגיל 35. אותנו, הסטודנטיות והסטודנטים, הנתון הזה לא ‏מפתיע. היינו הראשונים שפוטרו או הוצאו לחל"ת, יחד עם שאר העובדות והעובדים בשכר נמוך. מה קרה בשנה ‏שחלפה מאז? נאלצנו לעזוב את הדירות בהן גרנו – כי דמי אבטלה של 60% ממשכורת סטודנט בחיים לא ‏מספיקים לשכר דירה וחשבונות; את ספסלי האוניברסיטה החליף הזום – למי שיש בכלל מחשב נייד ואינטרנט ‏בבית; ורבים מחברותינו וחברינו נשרו מהלימודים בגלל המצב.‏

من بين حوالي 800 ألف عاطل عن العمل، تقريبا 400 ألف هم دون جيل ال 35. بالنسبة لنا، الطلاب والطالبات، هذا الرقم غير مفاجئ. ذلك إذ كنا أول من أقيلوا من العمل أو أُخرِجوا لإجازات غير مدفوعة، مع بقية العمال والعاملات بأجور متدنية. ماذا حصل منذ ذلك الحين؟ اضطررنا لترك الشقق التي سكنّاها – لأن مستحقات البطالة التي تعادل 60% من أجر طالب لا يمكن أن تكفي لإيجار الشقة وتسديد الفواتير، مقاعد الجامعة بدّلها الزوم – لمن لديه حاسوب نقّال وإنترنت بالبيت، وكثيرون من أصدقائنا وصديقاتنا تركوا تعليمهم بسبب الوضع.

בזמן שאנחנו נאבקות ונאבקים להחזיק את הראש מעל המים, יש הוצאה אחת שמרחפת מעל כולנו – שכר ‏הלימוד. 10,198 שקלים חדשים.‏

بينما نكافح من أجل إبقاء رؤوسنا فوق سطح الماء، هنالك حساب واحد يحوم فوقنا جميعا – القسط الدراسيّ. 10,198 شاقل جديد.

שכר הלימוד הוא גורם המונע מרבים להיכנס לאקדמיה. מנגנון המלגות מפספס צעירות וצעירים רבים, ומנציח את ‏הפערים הקיימים בין המעמדות שהוריהם יכולים לסייע להם, לבין המעמדות שנאלצים להגיש טפסים מסורבלים ‏ולעמוד בתנאים ובדרישות של קרן המלגה. ‏המכללות והאוניברסיטאות הציבוריות – כמו ששמן מרמז – שייכות לציבור, ואין שום סיבה שקרנות המלגות ‏הפרטיות יהיו הסלקטוריות בכניסה לשערי האקדמיה. ההשכלה הגבוהה צריכה להיות מונגשת לכולן ולכולם. ‏תואר אקדמי לא אמור להיות מוצר לרכישה, אלא אפשרות הפתוחה בפני כל צעיר וצעירה להיכנס למרחב של ‏למידה, מפגש אנושי וקבלת מיומנויות לעתיד.

القسط الدراسي هو عامل يمنع الكثيرين من دخول الأوساط الأكاديمية. آلية المنح الدراسية تفوت الكثير من الشباب، وتبقي الفجوات القائمة بين الطبقات التي يتاح لأهاليها تقديم المعونة، وبين الطبقات التي تضطر لتقديم مستندات مرهقة وتلبية شروط ومتطلبات صندوق المنح الدراسية. الكليات والجامعات العامة – كما يرمز اسمها – تنتمي لعامة الشعب، وليس هناك أي سبب لصناديق المنح الدراسية الخاصة لتكون الجسم الذي ينتقي الطلاب الذين يدخلون بوابات الأكاديمية. التعليم العالي يجب أن يتاح للجميع. لا ينبغي أن تكون الشهادة الجامعية منتجًا للشراء، إنما خيارًا مفتوحًا لكل شاب وشابة للدخول لحيز التعليم، إقامة لقاءات اجتماعية واكتساب مهارات للمستقبل.